Badanie wideonystagmograficzne (VNG) jest badaniem wykorzystywanym w diagnostyce zawrotów głowy. Pobudzenie lub zmiany chorobowe układu równowagi decydują o wystąpieniu dwóch objawów: oczopląsu i zaburzeń równowagi (zawroty głowy są jedynie objawem subiektywnym). Dzięki rejestracji ruchu gałek ocznych w badaniu VNG przez bardzo czułą wideokamerę można diagnozować oczopląs. Badanie polega na śledzeniu ruchu punktów świetlnych kamerą umieszczoną w specjalnych goglach. Niektóre próby wykonuje się w różnych pozycjach ciała, inne z kolei polegają na celowym pobudzaniu błędnika poprzez wlewanie naprzemiennie ciepłej i zimnej wody do uszu.
Badanie VNG składa się z kilkunastu zróżnicowanych testów pozwalających na pełną diagnostykę:
- próby oczopląsu samoistnego przy oczach otwartych oraz po zniesieniu fiksacji
- próby śledzenia
- próby oczopląsu spojrzeniowego
- prób optokinezy
- prób położeniowych
- prób zmian szybkiego położenia (Dix - Hallpike’a)
- prób kalorycznych
W trakcie wykonywania poszczególnych prób u pacjenta mogą wystąpić zawroty głowy, nudności i wymioty. Badania nie można przeprowadzić u pacjentów niewidomych lub z uszkodzoną błoną bębenkową.
Przygotowanie do badania: badanie powinno być przeprowadzone na czczo (minimum 4 godziny). Osoba badana nie powinna posiadać makijażu (szczególnie pomalowanych rzęs).
Przez 24 godziny przed badaniem nie wolno stosować leków wpływających na ośrodkowy układ nerwowy (często informacja o takim działaniu podana jest w ulotce leku).
Po badaniu pacjent nie powinien prowadzić samochodu ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy.